کرونوس – ویدئوی جدید ما با موضوع حافظه روی یوتیوب و آپارات قرار گرفت. این ویدئو، ترجمهای است از «What happens when you remove the hippocampus» از تد اد.
در این ویدئو، پروندهی پزشکی هنری مولیسون مورد بررسی قرار میگیرد که در دههی ۵۰ میلادی برای بهبود شرایطی که یک ضایعهی مغزی برایش ایجاد کرده بود، به یک پزشک مشهور مغز و اعصاب مراجعه کرد. دکتر اسکوویل، پس از معاینهی او تصمیم گرفت که هیپوکامپوس مغز او را بردارد.
ابتدا به نظر میرسید که عمل جراحی موفقیتآمیز بوده است، اما اسکوویل به زودی متوجه شد که بیمارش حافظهی بلندمدت خود را از دست داده است. هنری بلافاصله مورد مطالعهی دیگر متخصصین اعصاب قرار گرفت و وضعیتش موجب فهم بهتر ما از نحوهی کارکرد مغز و حافظه شد.
به دلیل این که برداشته شدن هیپوکامپوس مغز هنری موجب از بین رفتن حافظهی بلندمدت او شده بود در حالی که حافظهی کوتاهمدت او تقریباً به خوبی کار میکرد، عدهای از متخصصین گمان کردند هیپوکامپوس منطقهای از مغز است که حافظهی بلندمدت در آن ذخیره میشود. اما کارکرد هیپوکامپوس اندکی متفاوت است. این منطقه از مغز پروتئینهایی دارد که اطلاعات رسیده را تقویت کرده و سپس به قشر بیرونی مغز میفرستد و این اطلاعات در آنجا به صورت بلندمدت طبقهبندی میشوند. اما چون هنری هیپوکامپوس نداشت، قادر نبود اطلاعات را به قشر بیرونی مغز بفرستد تا به صورت بلندمدت ذخیره شوند.

اطلاعات حداکثر دو سال در هیپوکامپوس مغز باقی میمانند و پس از آن یا به حافظهی بلندمدت منتقل میشوند و یا از بین میروند. تکرار و قوی بودن تجربه دو نمونه از مواردی هستند که در آن اطلاعات میتوانند به خوبی و با سرعت به حافظهی بلندمدت منتقل شده و از هیپوکامپوس حذف شوند. درست مانند کارکرد حافظهی RAM در کامپیوترهای خانگی.
پروندهی هنری مولیسون حتی پس از مرگش مورد مطالعهی بسیاری از متخصصین اعصاب و روان قرار گرفت و فهم ما را از چگونگی شکلگیری حافظه تغییر داد.
اگر این ویدئو را دوست داشتید، آن را با دوستانتان به اشتراک بگذارید!
یک دیدگاه
بازتابها: مرسی از بچههای توئیتر، اعلام اپیزودهای آینده – کرونوس