کرونوس کانال دانش و علوم به زبان فارسی – اخبار علمی و تحلیل
کرونوس – بر اساس یک پژوهش تازه، حتی اگر بتوانیم افزایش دمای هوا را پایین‌تر از میزانی که در توافق اقلیمی پاریس ذکر شده نگه داریم، باز احتمال دارد جنوبگان را از دست بدهیم. بنا بر محتویات این تحقیق که در Nature منتشر شده است حتی اگر سیاستمداران تصمیم بگیرند بحران اقلیمی را جدی بگیرند، آب شدن کوه‌های یخ در قطب جنوب و بالا آمدن سطح آب دریاها در پس آن ممکن است غیرقابل‌بازگشت باشد.
آب شدن یخسارها در خوشبینانه‌ترین حالت زندگی گونه‌های گیاهی و حیوانی و همچنین انسان‌ها را به خطر انداخته و تهدیدی جدی برای شهرهای زمین محسوب می‌شود. تازه این به شرطی است که ما به هدفی که در توافق پاریس آمده متعهد بوده و افزایش دما را زیر ۲ درجه‌ی سانتی‌گراد بیشتر از دوران پیشاصنعتی نگه داریم.
ریکاردا وینکلمن، نویسنده‌ی مقاله‌ی مذکور از مؤسسه‌ی تحقیقات تأثیرات اقلیمی در پتسدام طی بیانیه‌ای گفت: «ظرفیت قاره جنوبگان در افزایش سطح آب دریاها به دلیل اندازه‌ی بزرگش فوق‌العاده بالا است. یافته‌های ما نشان می‌دهد افزایش دما به میزان دو درجه، آب شدن یخ‌ها و ریخته شدنشان به اقیانوس موجب بالا آمدن سطح آب دریاها به میزان ۲/۵ متر می‌شود. اما این تنها تأثیر قطب جنوب خواهد بود. افزایش ۴ درجه‌ای دما منجر به بالا آمدن آب دریاها به میزان ۶/۵ متر و افزایش ۶ درجه‌ای موجب بالا آمدن آب دریاها به میزان ۱۲ متر خواهد شد؛ به شرط این که این افزایش دما به مدت کافی ادامه یابد.»
قطب جنوب نیمی از آب شیرین سیاره‌ی ما را در خود نگه می‌دارد. ضخامت ورقه‌ی یخی پهناور آن در نقاطی تقریباً به 5 کیلومتر می‌رسد. دما هوا در این قاره امسال رکوردی قابل توجه به جای گذاشت و ذوب شدن یخچال‌های طبیعی در آن به طور چشمگیری تسریع شده است.
این تیم تحقیقاتی برای درک چگونگی تکامل قاره در آینده، از یک شبیه‌سازی توسط ابرکامپیوتر استفاده کرد؛ زیرا اجرای یک سناریو برای یک پردازنده‌ی تکی به 1 میلیون ساعت (حدود 114 سال) زمان نیاز دارد. این نشان می‌دهد عوامل بسیار زیادی در بررسی ذوب شدن یخ ایفای نقش می‌کنند. مسأله‌ی نگران‌کننده این است که شواهد نشان می‌دهد تغییراتی که ما ایجاد می‌کنیم به دلیل فرایندهایی که خود را بر عوامل دیگر تحمیل می‌کنند، قابل برگشت نیستند.
تورستن آلبرشت، نویسنده‌ی دیگر مقاله نوشت: «به عنوان نمونه، در قسمت غربی قطب جنوب عامل اصلی از بین رفتن یخ، آب گرم اقیانوس است که منجر به ذوب بیشتر در زیر تاق‌های یخ می‌شود. این به نوبه‌ی خود می‌تواند لایه‌های پایینی ورقه‌های یخی را بی‌ثبات کند. چنین چیزی می‌تواند باعث شود یخچال‌های طبیعی به بزرگی ایالت فلوریدا به درون اقیانوس سر بخورند. هنگامی که دما از آستانه‌ی شش درجه بالاتر از سطح پیشاصنعتی عبور کرد، تأثیرات در سطح یخ قابل توجه‌تر می‌شود: وقتی کوه‌های عظیم یخ به آرامی به ارتفاعات پایین‌تر – جایی که دما گرم‌تر است – فرو می‌ریزند موجب ذوب شدن بیشتر سطح یخ می‌شوند – درست به همان شکلی که امروز در گرینلند مشاهده می‌کنیم.»
یکی دیگر از نویسندگان مقاله از دانشگاه کلمبیا افزود: «قطب جنوب اساساً میراث کهنه‌ی ما از گذشته‌های زمین است و عمر آن تقریباً به 34 میلیون سال می‌رسد. اکنون شبیه‌سازی‌های ما نشان می‌دهند که حتی اگر در نهایت دما دوباره کاهش پیدا کند، باز هم میزان یخ در جنوبگان به حالت اولیه نمی‌رسد. در واقع درجه حرارت باید به سطح پیش از دوران صنعتی برگردد تا قاره بتواند به طور کامل بهبود یابد – یک سناریوی بسیار بعید. به عبارت دیگر: آن‌چه اکنون از قطب جنوب از دست داده‌ایم، برای همیشه از دست رفته است.»
