بر شخصی که ۵۵۰ برابر بیش از مقدار معمول LSD استنشاق کرد چنین رفت

کرونوس – به تازگی مقاله‌ای منتشر شده که به سه مورد مصرف بیش از اندازه‌ی LSD و عواقب آن پرداخته است. در یکی از این موارد، زنی ۵۵۰ برابر مقدار معمول از این ماده مصرف کرده است.

اخیراً استفاده از LSD برای درمان اعتیاد، اختلال استرسی پس از آسیب روانی (PTSD)، افسردگی و چندی عوارض دیگر دوباره اوج گرفته است. مطالعاتی که انجام شده بیشتر به میکرودوزینگ با ال‌اس‌دی و یا دست‌کم مصرف میزان «معمول» این ماده به صورت مدیریت شده می‌پردازند. پژوهشگران معمولاً تمایل چندانی به این ندارند که محض کنجکاوی موجب مصرف بیش از حد این دارو شوند.

با این حال مواردی وجود دارند که در آن‌ها افراد مقادیری بسیار بیش از مقدار معمول را به تنهایی مصرف کرده‌اند. مطالعه‌ی اخیر به عواقب این کار و تأثیرات ثانویه‌ی آن پرداخته است.

در یک مورد که در نشریه‌ی مطالعات الکل و مواد مخدر به آن پرداخته شده، دختری که اختلال دوقطبی نوع ۲ داشته پس از مصرف بیش از حد این ماده تأثیرات ثانویه‌ی طولانی‌مدت و خوبی را تجربه کرده است. وی که در گذشته از توهم، پارانویا، شیدایی خفیف و افسردگی حاد رنج می‌برده، در گذشته زندگی بسیار نابسامانی را تجربه کرده بوده و در سن ۱۳ سالگی به دلیل «سرپیچی و رفتار اخلال‌گرانه» مجبور شده چندین بار مدرسه‌ی محل تحصیلش را تغییر دهد.

وی در سال ۲۰۰۰ (وقتی ۱۵ سال داشته) به همراه ۱۹ تن دیگر به دلیل یک اشتباه محاسباتی ناشی از مستی دوزی ۱۰ برابر معمول از ال اس دی مصرف می‌کند. این ۲۰ نفر به جای ۱۰۰ میکروگرم (که مقدار معمول مصرف این دارو است)، ۱۰۰۰ میکروگرم را به صورت مایع مصرف کردند. اما این دختر وقتی لیوانش را سرکشید، باقی‌مانده‌ی دو لیوان دیگر را نیز نوشید.

افرادی که در اطراف وی بودند گزارش کردند که رفتار او طی ۶/۵ ساعت پس از مصرف «نابهنجار» بود. پس از این مدت، اطرافیانش گمان کردند که او دچار یک حمله شده است؛ چون به شکل یک مرده روی زمین دراز کشیده بود و مشت‌هایش قفل شده بود. در همین زمان آمبولانس سر رسید. نویسندگان مقاله نوشته‌اند: «معلوم نیست که آیا در آن لحظه او بیهوش بوده یا به شدت درگیر تجربه‌ی خاص خودش بوده است.»

پدر این دختر که در بیمارستان مراقب دخترش بود می‌گوید دخترش به او گفته: «تمام شد.» پدر گمان می‌کند که تجربه‌ی دخترش سرانجام به پایان رسیده اما بعدها دختر در این مورد گفته است که منظورش اختلال دوقطبی‌اش بوده است.

مشاورین روانی دختر که معتقد بودند نباید بیش از حد به این یک تجربه اهمیت داد گزارش کردند که نشانه‌های اختلالات وی پس از مصرف بیش از حد دارو به طرز چشمگیری کاهش یافته است. پس از گذشت چند سال پزشکان وضعیت روحی وی را «در حال حاضر بسیار باثبات» ارزیابی کردند و با این که وی مصرف لیتیوم را قطع کرده بود (داروی لیتیوم خود موجب ایجاد بی‌ثباتی در روحیه می‌شود)، «هیچ نشانه‌ای از شیدایی خفیف یا افسردگی از خود نشان نداده است». خود این دختر می‌گوید طی ۱۳ سال بعد هیچ اثری از بیماری‌های روحی در خود یافت نکرده است تا این که پس از به دنیا آمدن فرزندانش دچار افسردگی پس از زایمان شد.

نویسندگان مقاله ادعا کرده‌اند که «در این گزارش موردی از فردی که سهواً مقداری بیش از حد LSD مصرف کرده، شاهد این هستیم که علائم روحی او بسیار ارتقا یافته، علائم شیدایی با ویژگی‌های روان‌پریشانه از بین رفته و این تغییرات به مدت تقریباً ۲۰ سال حفظ شده‌اند.»

مورد دوم مربوط به زنی می‌شود که در یک فستیوال موسیقی نصف یک لیوان (حدود ۵۰۰ میکروگرم) ال‌اس‌دی مصرف کرده است. او بی این که بداند، دو هفته حامله بود. گروه گزارش کرده است که خوشبختانه هیچ اتفاقی برای او و فرزندش نیفتاد و هیچ علائمی از مشکلات رشدی در پسرش دیده نشد.

مورد سوم مربوط به زنی چهل و چند ساله می‌شود که مقداری بسیار بیشتر از مقدار معمولی برای تفریح را مصرف کرده است. این خانم ۵۵ میلی‌گرم LSD خالص را به جای کوکایین از راه بینی استنشاق کرد. این مقدار ۵۵۰ برابر مقداری است که معمولاً برای تفریح استفاده می‌شود.

پس از این که این خانم سرانجام توانست به وضعیتی برسد که بتواند درخواست کمک کند، شروع به بالا آوردن کرد. او چندین بار استفراغ کرد و سپس بیهوش شد. سپس برای مدت ۱۲ ساعت نتوانست از جایش حرکت کند و پس از این ۱۲ ساعت توانست به صورت عادی به صحبت کردن بپردازد.

نویسندگان در مورد ایشان نوشته‌اند: «او به مدت ۱۲ ساعت بسیار نشئه بود (و بدون ترتیب خاصی استفراغ می‌کرد)… گزارشی که هم‌اتاقی‌اش ضمیمه کرده مدعی است که او بیشتر مدت را بی‌حرکت روی یک صندلی نشسته بود و چشمانش گاهی باز، گاهی بسته و گاهی در چرخش بود. دهانش کف می‌کرد، هر از گاهی کلماتی نامفهوم ادا می‌کرد و به طور مستمر استفراغ می‌کرد. ده ساعت بعد او کم‌کم به حالت عادی برگشت.»

این خانم که برای حدود ده سال به دلیل درد پا مرفین مصرف می‌کرد، پس از استعمال این مقدار بسیار بالای ال‌اس‌دی اعلام کرد که درد پایش خوب شده. او مصرف مورفین را قطع کرد و حتی مشکلات مربوط به ترک را تجربه نکرد. پس از مدتی، درد پایش برگشت و او دوباره مصرف مورفین را با دوز پایین از سر گرفت و همزمان به میکرودوزینگ LSD پرداخت. وی پس از مدتی به این نتیجه رسید که به مورفین نیازی نداشته و مصرف آن را به طور کامل قطع نمود.

پژوهشگران می‌گویند با این که این موارد جالب به نظر می‌رسند، اما به دلیل این که هر سه مبتنی بر برداشت شخصی افراد می‌باشد، قابل استناد نیست و امکان اجرای آزمایشات کلینیکی برای یافتن درمان بالقوه‌ی اوردوز ال اس دی وجود ندارد. به همین دلیل اکیداً پیشنهاد می‌کنیم چنین تجربه‌هایی را تکرار نکنید!