کرونوس کانال دانش و علوم به زبان فارسی – اخبار علمی و تحلیل
کرونوس – کانابیس زیر میکروسکوپ این شکلی است.
این عکس‌ها نه تنها برای پس‌زمینه‌ی گوشی تلفن آدم‌های علف‌باز مناسب هستند، که همچنین شامل الهاماتی در مورد خواص روان‌گردان ماریجوانا و رایحه‌ی خوش این گیاه می‌باشند.
گیاه‌شناسانی از دانشگاه بریتیش کلمبیا با استفاده از فناوری پیشرفته‌ی میکروسکوپی موفق شدند تیره‌های گوناگونی از خانواده‌ی کانابیس ساتیوا را که فیتونا نام دارد از نظر شیمیایی طبقه‌بندی کنند. نتایج این تحقیقات در The Plant Journal به انتشار رسیده است.
نتایج این تحقیقات به تأیید این می‌پردازد که ساختارهای مویی‌شکل که روی این گیاه یافت می‌شوند، بخصوص آن‌هایی که درشت‌تر و قارچ‌مانند باشند، غنی‌ترین منبع صمغ چسبناک هستند. این صمغ دارای ماده‌ای به نام تتراهیدروکانابین‌ال (THC) و کانابیدیول (CBD) می‌باشد. این ساختارها که بلحاظ تکنیکی «خار» (trichomes) نام دارند همچنین منبع اصلی هیدروکربن‌های ترپن (terpenes) هستند که تولیدکننده‌ی بویی است که از این گیاه به مشام می‌رسد.
تاکنون سه نوع گوناگون از این خارهای غده‌ای شکل روی گیاه کانابیس (عکس‌های زیر) شناسایی شده. ساقه‌دار، بی‌ساقه و پیازی. اما پیش از این کسی نمی‌دانست هر یک از این ساختارها چه نقشی بازی می‌کنند.
یکی از دلایل اصلی ناشناخته ماندن این موضوعات تاکنون این است که طی بخش اعظم تاریخ استفاده از این گیاه غیرقانونی بوده است. اما با تخفیف قوانین پیشین در برخی کشورها، این روزها مطالعات گسترده‌تری روی این گیاه شکل می‌گیرد.
سم لیوینگستون، پژوهشگری که در این تحقیقات شرکت کرده بود طی بیانیه‌ای گفت: «ما متوجه شدیم که خارهای غده‌ای شکل ساقه‌ای، کارخانه‌های سلولی بیشتری برای تولید کانابینوئید و ترپن‌های بودهنده دارند. دیگر این که آن‌ها خودشان از خارهای بی‌ساقه به وجود می‌آیند. آن‌ها در طی روند رشد تغییرات عمده‌ای متحمل می‌شوند که اینک با ابزارهای میکروسکوپی جدید می‌توان مشاهده کرد.»
پژوهشگران همچنین با استفاده از تحلیل بیان ژنی به مطالعه‌ی ژن‌هایی پرداختند که در تولید این محصولاتی بیوشیمیایی قیمتی نقش بازی می‌کنند. آنان به این نتیجه رسیدند که خارهای بی‌ساقه بیشترین ترپن و همین‌طور کانابینوئید را تولید می‌کنند. یکی دیگر از اعضای گروه پژوهشگران گفت: «ما تعداد زیادی ژن پیدا کرده‌ایم که در تولید کانابینویید و ترپن نقش بازی می‌کنند.» او اضافه کرد: «خارها، متابولیت‌ها را در دیواره‌ی سلولی ذخیره می‌کنند و موضوع بسیار جالب این است که این مقدار از محصول قاعدتاً باید برای سلول سمی باشد. ما علاقه داریم بفهمیم چگونه سلول‌ها می‌توانند در مقابل آن مصون بمانند.»
