کرونوس کانال دانش و علوم به زبان فارسی – اخبار علمی و تحلیل
در اولین روز سال ۲۰۱۹، سفینه‌ی New Horizon موفق شده به آلتیما ثولی (Arrokoth) (یا 2014 MU69) نزدیک شود؛ دورترین دنیایی که تاکنون به دست انسان به کشف رسیده است. سه مقاله‌ی جدید این هفته در Science به جزئیات ویژگی‌های این جسم فضایی معلق پرداخته‌اند.
این گروه تحقیقاتی موفق شده با بارگیری بسیار کند اطلاعات از سفینه فضایی و ادغام کردن آن‌ها با مدل‌های کامپیوتری درک بهتری از این جسم دور به دست آورد. پژوهشگران معتقدند که این جسم به کندی شکل گرفته و دو لوب آن در گذشته‌ای دور به شکلی بسیار منعطف و نرم به یک‌دیگر پیوند خورده‌اند. آن‌ها از ابری از مواد جامد ساخته شده‌اند که منجر به شکل‌گیری این موجود دوقلو شد. در اثنای زمان، دو سر این جسم به آرامی هم نزدیک‌تر شده‌اند.
ویلیام مک‌کینون یکی از دست‌اندرکاران پروژه‌ی افق جدید که نویسنده‌ی یکی از مقالات اخیر می‌باشد در بیانیه‌ای گفته: «همان‌طور که فسیل‌ها به ما اجازه می‌دهند در مورد زمین اطلاعات بیشتری به دست آوریم، خرده‌سیاره‌ها نیز به ما اطلاعاتی در مورد نحوه‌ی شکل‌گیری سیاره‌ها می‌دهند. به نظر می‌رسد سیارک Arrokoth در پس برخوردهایی سهمگین ایجاد نشده بلکه اجزای سازنده‌ی آن در طی دوران شکل‌گیری با طمأنینه حرکت می‌کرده و پیش از برخورد با سرعت کمی در حال چرخش در اطراف یک‌دیگر بوده‌اند.
برای این نظریه‌ی شکل‌گیری دو شاهد دیگر نیز موجود است. نخست این که ماده‌ای که سطح سیارک Arrokoth از آن تشکیل شده و همچنین رنگ آن بسیار یک‌دست است. سطح این جسم معلق در فضا از مولکول‌های آلی تشکیل یافته که تولین نامیده می‌شوند و رنگ قرمز سیارک به دلیل وجود آن است. دوم این که سطح آن دارای دهانه‌های کوچکی است که به نظر می‌رسد طی میلیاردها سال گذشته تغییری نکرده‌اند.
عضو دیگری از گروه که در رصدخانه‌ی Flagstaff در آریزونا کار می‌کند و نویسنده‌ی یکی دیگر از مقالات است افزود: «ویژگی‌های فیزیکی Arrokoth به ما نشان می‌دهد که این توده به آرامی شکل گرفته و با مواد محلی موجود درون یک سحابی خورشیدی ترکیب شده است…. جسمی مانند Arrokoth هرگز نمی‌توانسته در وضعیتی که فرایند رسوب در محیط به صورت آشوبناک اتفاق می‌افتد به شکل فعلی درآمده باشد.»
نخستین داده‌ها در خرداد منتشر شده بود، اما داده‌های اخیر به همراه تحلیل‌های صورت گرفته مشتمل بر ۱۰ برابر این مقدار داده است. هنوز دیتاست‌ها به صورت کامل از New Horizon بارگذاری نشده و سرعت بارگیری این اطلاعات ۵۰۰ بیت در ثانیه است. در حدود مهر امسال به تمام این اطلاعات دسترسی خواهیم داشت.
یکی دیگر از اعضای پروژه‌ی New Horizon گفت: «Arrokoth دورترین، ابتدایی‌ترین و کهن‌ترین جسمی است که تاکنون توسط یک سفینه‌ی فضایی مورد مطالعه قرار گرفته است. پس برای ما واضح است که داستانی که برای ما بازگو می‌کند نیز یکتاست. به ما یاد می‌دهد ریزاخترها چگونه ساخته می‌شوند و به عقیده‌ی ما نتایج این تحقیقات تأثیرات شگرفی بر برداشت ما از نحوه‌ی شکل‌گیری سیارات و ریزاخترها خواهد داشت.»
این سفینه راه خود را به سوی کمربند کویپر ادامه خواهد داد؛ جایی که محیط زندگی آلتیما ثولی و پلوتون است. سرعت این سفینه اکنون ۵۰۴۰۰ کیلومتر بر ساعت است و از ما ۷/۱ میلیارد کیلومتر فاصله دارد.
