کرونوس کانال دانش و علوم به زبان فارسی – اخبار علمی و تحلیل
کرونوس – دانشمندان ادعا کرده‌اند در صورتی که ما سیگنالی از موجودات پیشرفته‌ی فضایی دریافت کنیم، به احتمال زیاد تا رسیدن سیگنال به ما همه‌ی آن‌ها مرده‌اند.
یک تیم تحقیقاتی در مقاله‌ای که روی arXiv منتشر شده است، مکان‌هایی را که احتمال زندگی موجودات غیرزمینی در آن‌ها بالاتر است و مدت زمانی که آن‌ها قادر به ادامه‌ی حیات خواهند بود را مورد مطالعه قرار داده‌اند.
به نظر می‌رسد که حدود ۲۰ تا ۴۰ میلیارد سیاره مانند زمین در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد که حیات روی آن‌ها امکان‌پذیر باشد. طبق گفته‌های این محققین، با این حال ما نمی‌دانیم که آیا در هیچ‌یک از آن‌ها حیات واقعاً شکل گرفته است یا نه یا آیا آن تمدن‌ها به قدر کافی زندگی کرده‌اند که بتوانند «آب را در بازه‌های زمانی داروینی نگهداری و مصرف کنند».
مسأله‌ی مهم، طول عمر قابل کشف یک تمدن است. متغیر L در معادله‌ی معروف دریک (Drake Equation) که توسط منجم مؤسسه‌ی SETI، فرانک دریک در سال ۱۹۶۱ معرفی شد، به این طول عمر اشاره می‌کند. تخمین زده می‌شود که این طول عمر دست‌کم بین ۱۰۶ تا ۱۲۱۰۰ سال باشد.
نویسندگان این مقاله – که دریک نیز جزو آنان است – معتقدند که انسان‌ها تنها ۰/۰۰۱ درصد کهکشان را پوشش داده‌اند و سیگنال آن‌ها تا ۸۰ سال در اطراف آن‌ها پخش می‌شود. حتی اگر تمدن انسانی را با عمری بیش از این در نظر بگیریم، هنوز تا پوشش دادن همه‌ی کهکشان راه زیادی داریم.
این محققان می‌نویسند: «بنا بر این تخمین‌ها ما در سازمان SETI باید قابلیت دریافت بیش از ۱۲۰ نوع سیگنال را داشته باشیم» و به این اشاره می‌کنند که «این مقدار بسیار بیشتر از مقدار کنونی است که صفر می‌باشد».
اما اگر تمدنی با بقای کمتر از ۱۰۰۰۰۰ سال (عرض کهکشان ما بر حسب سال نوری) سیگنالی ارسال کرده باشد، احتمال کشف آن بسیار پایین است.
کلودیو گریمالدی از دانشگاه پلی‌تکنیک سوییس در لوزان، نویسنده‌ی ارشد این مقاله به Science News گفت: «اگر تمدنی از آن سوی کهکشان راه شیری سیگنالی را ارسال کند، تا آن سیگنال به ما برسد، آن تمدن از بین رفته است.»
حتی اگر این تمدن‌ها از ارسال سیگنال دست بکشند، سیگنال‌های آن‌ها در قالب چیزی به نام دیوار پوسته‌ای (Shell Wall) در فضا به حرکت خود ادامه می‌دهد که نوعی پژواک تمدن ازبین‌رفته می‌باشد. این سیگنال‌ها نیز توسط ما قابل دریافت می‌باشند لیکن این الزاماً بدین معنی نیست که این سیگنال‌ها از سوی تمدن‌هایی زنده ارسال شده باشند.
محققین می‌نویسند: «ارسال‌هایی که به زمین می‌رسند ممکن است از سوی تمدن‌های دوری باشند که دیرزمانی است منقرض شده‌اند. تمدن‌های در قید حیات ممکن است همچنان در حال ارسال سیگنال‌هایی باشند که هنوز به دست ما نرسیده‌اند.»
اما مهم‌ترین مسأله این است که ما هنوز نمی‌دانیم احتمال شکل‌گیری حیات روی یک سیاره چقدر است. سیارات بسیاری در فاصله‌ی ۸۰ سال نوری از زمین قرار دارند که احتمال شکل‌گیری حیات روی آن‌ها وجود دارد و در این فاصله آنان قطعاً سیگنال‌های ما را دریافت کرده‌اند.
آیا حیات هوشمند روی زمین یک اتفاق بوده یا چیزی عمومی است؟ پیش از پاسخ به این سؤال هنوز نتیجه‌گیری در مورد چیزهای دیگر زود به نظر می‌رسد.
