کرونوس کانال دانش و علوم به زبان فارسی – اخبار علمی و تحلیل
گزارشی از تحقیقات Elizabeth Wayne و گروهش از زبان خودش
پس از دهه‌ها تحقیق و میلیون‌ها دلار هزینه‌ی آزمایشات بالینی، ما هنوز با رساندن داروی سرطانی به بیماران مشکل داریم. هنوز هم برای بیماران سرطانی شیمی درمانی تجویز می‌شود که متأسفانه علاوه بر کشتن سلول سرطانی، به نوعی باقی بدن ما را نیز می‌کشد!
بله به مرور زمان داروهای انتخابی بیشتری ساخته شده‌اند اما هنوز هم رساندن آن به درون تومور، بزرگترین چالش ماست چرا که نهایتاً یا در اندام‌های دیگر انباشته می‌شوند و یا توسط ادرار خارج می‌شوند که کاملن بیهوده است. در نتیجه ما به سیستم دارورسانی بهتری نیاز داریم. چرا به جای استفاده از داروهای ساخت دست بشر، از طبیعت کمک نگیریم؟
سلول‌های ایمنی بدن وسایل نقلیه‌ی همه‌کاره‌ای هستند که در تمام بدن در حرکت‌اند. آن‌ها به دنبال بیماری می‌گردند و کمی بعد از آسیب، خود را به جراحت می‌رسانند و ترمیم آغاز می‌شود.
پس سؤال اینجاست: اگر سلول‌های ایمنی خودشان را به محل آسیب می‌رسانند، چرا ما مسافری به آن‌ها اضافه نکنیم؟!
چرا از سلول‌های ایمنی جهت ارسال دارو برای بهبودی در درمان بیماری استفاده نکنیم؟
هیچ می‌دانستید که 90% مرگ و میرهای ناشی از سرطان به پخش شدن آن در بدن ارتباط دارند؟ پس اگر بتوانیم جلوی حرکت این سلول‌های سرطانی را از تومور به بخش‌های دیگر بدن بگیریم، جلوی سرطان را قبل از پیشروی آن گرفته‌ایم. برای انجام این کار ما تصمیم گرفتیم ذرات نانویی از جنس چربی را ارائه دهیم که از همان جنس پوسته سلول است و به آن 2 مولکول خاص اضافه کنیم.
مولکول اول “e” یا (e selection) است که مثل چسب عمل میکد و ذرات نانو را به سلول ایمنی پیوند می‌دهد و دیگری “دنباله” یا ”Trail” نام دارد که همان بخش دارویی است که سلول سرطانی را می‌کشد و نه سلول‌های معمولی را. نهایتاً وقتی این دو کنار هم مشغول به کار شوند، شما یک دستگاه کشتار خواهید داشت!
برای آزمایش این عملیات، تستی روی موش‌ها انجام شد. کاری که دانشمندان انجام دادند این بود که ذرات نانو را تزریق کردند و دیدند که آن‌ها بلافاصله به سلول‌های ایمنی چسبیدند. سپس سلول سرطانی را تزریق کردند تا کل فرایند شبیه‌سازی شود و چیزی بسیار هیجان‌انگیز کشف شد! آنان فهمیدند که گروه درمان‌شده با شیوه‌ی جدید بیش از 75% سلول‌های سرطانی تزریق شده را همان ابتدا کشتند یا در حال مرگ قرار دادند. پس تنها تعداد کمی از سلول‌ها باقی ماندند که می‌توانستند در بدن ما پخش شوند و این تنها پس از 2 ساعت درمان بوده است!
این می‌تواند یک انقلاب در علم داروسازی و پزشکی باشد تا به جای امیدوار بودن به این که داروی مصرفی در محل مناسب خود بنشیند، سلول‌های ایمنی به عنوان رانندگان تحویل اختصاصی دارو در بدن باشند و این کار را به خوبی انجام دهند.
منبع: TED Talks
