کرونوس کانال دانش و علوم به زبان فارسی – اخبار علمی و تحلیل
کرونوس – فرزندخواری (خوردن فرزند) پدیده‌ای بسیار نادر است، ولی وجود دارد. طبیعت شبیه یک کابوس است: بر اساس گزارش نشنال جئوگرافیک خرس‌های مادر، گربه‌سانان، نخستیان (میمون‌هایی که در گذشته‌ای دور با اجداد انسان هم‌خانواده بوده‌اند)، سگ‌سانان، جوندگان، حشره‌ها، ماهیان، دوزیستان، عنکبوتیان و پرندگان در هنگام خوردن فرزندانشان دیده شده‌اند و یا شواهدی مبنی بر کشتن فرزند در آن‌ها دیده شده.
همچنین مطمئناً می توان یک نوع ماهی با نام Rhabdoblennius nitidus را که در صخره‌های مرجانی اقیانوس آرام غربی زندگی می‌کند به لیست بالا افزود. طبق گزارشی که در New Scientist به انتشار رسیده، این جاندار نیز فرزندانش را می‌خورد، اما دلیل دقیق آن به تازگی کشف شده.
موارد فرزندخواری در میان گونه‌های مختلف با هم تفاوت‌هایی دارند. اما انگیزه‌ی آن همیشه به یک چیز مربوط می‌شود: منابع. فرزندان بیشتر به خوردن احتیاج دارند مخصوصاً آن‌هایی که سلامت نیستند. اگر تعدادی از آن‌ها را از معادله حذف کنیم غذای بیشتری به دست می‌آوریم.
این محققین در مقاله‌ای که در Current Biology منتشر شده آورده‌اند فرضیه‌ی اصلی در توضیح دلیل پیدایش پدیده‌ی فرزندخواری با عنوان همنوعخواری انرژی‌محور (Energy-based Cannibalism) شناخته می‌شود. این مقاله می‌گوید انرژی و مواد معدنی که از خوردن فرزند دریافت می‌شود به اضافه شدن یک عضو جدید به خانواده‌ی ژنی می‌چربد. این در مورد بسیاری از ماهیان معمول است ولی در بعضی از گونه‌های ماهی استثانائاتی هم دیده شده.
آنان اشاره می‌کنند که در برخی گونه‌ها جنس نر که مسئول حراست از تخم‌ها در هنگام رشد آن‌ها است، در هنگامی که تعداد تخم‌ها زیاد نیست شروع به خوردن تعدادی از آن‌ها می‌کند. این باعث می‌شود روند تولید مثل بار دیگر شروع شود. با این که این مورد را هم می‌توان با فرضیه‌ی همنوعخواری انرژی‌محور توضیح داد ولی هنوز در مورد آن ابهامات زیادی وجود دارد. نویسندگان مقاله‌ی بالا از دانشگاه ناگاساکی می‌گویند این «گیج‌کننده» است چون جنس نر هنگامی که در جستجوی ماده‌های دیگر هست نیز می‌تواند روی تخم‌ها بخوابد.
در ماهی‌های Rhabdoblennius nitidus تعداد تخم‌ها بر روی چیزی به نام دوره‌ی جفتگیری تأثیر می‌گذارد، چیزی که تاکنون به درستی اندازه‌گیری و مشخص نشده است. برای همین پژوهشگران اجازه دادند این ماهی‌ها به شکل معمول به جفتگیری بپردازند ولی تعداد تخم‌هایشان را به دقت بعد از تخمک‌گذاری مادر تحت نظر گرفتند.
در نهایت معلوم شد همه‌چیز مربوط است به میزان اندروژن در ماهی نر. اندروژن نام گروهی از هورمون‌ها است که موجب رشد و همچنین ایجاد سیستم تولیدمثل می‌شوند. وجود تخم باعث می‌شود میزان اندروژن در بدن آن‌ها به سرعت افت کرده و باعث شود آن‌ها دیگر جفتگیری نکنند. هیچ تخمی به خوبی داشتن اندروژن بیشتر نیست. چه توسط نرها خورده شوند و چه همه‌شان بزرگ شوند.
ایده این است که این ماهی‌های نر تعداد کمی از فرزندانشان را می‌خورند، ولی نه به خاطر تأمین خودشان بلکه به دلیل دریافت اندروژن بیشتر برای جفتگیریِ بیشتر این کار را می‌کنند تا بتوانند اگر همه‌چیز خوب پیش برود قبیله‌ی بزرگی برای خودشان درست کنند. همچنین این را نیز می‌دانیم که آنان صرف‌نظر از میزان گرسنگیشان این تخم‌ها را می‌خورند. آن‌ها حتی بعد از جویدن بعضی از تخم‌ها، آن‌ها را به بیرون «تف می‌کنند».
