کرونوس کانال دانش و علوم به زبان فارسی – اخبار علمی و تحلیل
کرونوس – وال‌های آبی بزرگ‌ترین موجوداتی هستند که روی کره‌ی زمین زندگی کرده‌اند. اندازه‌ی آن‌ها حتی از بزرگ‌ترین پستانداران کرتاسه بزرگ‌تر بوده است.
وجود این غول‌های دریایی پستاندار ما را به این نتیجه می‌رساند که چون در دریا جنگ بزرگی با جاذبه وجود ندارد، موجودات می‌توانند در ابعاد بزرگ‌تری وجود داشته باشند. با این حال، بر اساس یک مطالعه‌ی تازه محدودیت اندازه در پستانداران دریایی درواقع تنگ‌تر از بستگانشان روی زمین است، اما رسیدن به حدهای زیرین اندازه کمتر اتفاق می‌افتد.
جاناتان پین از دانشگاه استنفورد در بیانیه‌ای گفت: «بعضی از مردم فکر می‌کنند پستانداران وقتی به اعماق دریا می‌روند حس آزادتری دارند اما به نظر می‌رسد دریا برای آنان محدودیت‌های زیادی دارد. آب باعث بزرگ شدن اندازه‌ی پستانداران نشده است، بلکه این پستانداران برای این که بتوانند در دریا زندگی کنند باید بزرگ باشند. انتخاب دیگری وجود ندارد.»
مهم‌ترین عامل در تعیین اندازه‌ی پستانداران دریایی، پایش گرمای بدن آن‌هاست. آب، گرما را بهتر از هوا منتقل می‌کند. پستانداران کوچک و پرندگان سطح بدن بیشتری نسبت به حجمشان دارند و این باعث می‌شود گرما را زودتر از همرده‌هایشان از دست بدهند. موجودات کوچک خون‌گرم برای جبران گرمای از دست رفته مجبورند غذای بیشتری نسبت به حجم بدنشان بخورند و این، زیر دریا مشکل بزرگ‌تری است.
از سوی دیگر، چه روی خشکی و چه در دریا موجودات برای این که نیاز یک بدن بزرگ را تأمین کنند غذا پیدا نمی‌کنند. وزن «وال‌های اسپرم» تنها اندکی کمتر از تیتانوسورها است. پین می‌گوید: «گستردگی حوزه‌ی قابل زیست برای پستانداران دریایی در واقع کوچک‌تر از حوزه‌ی قابل زیست در خشکی می‌باشد.»
تنها وال‌های بی‌دندان توانسته‌اند این محدودیت حداکثر را بشکنند و این احتمالاً به دلیل نوع غذا خوردن آن‌هاست. آن‌ها چون به دنبال طعمه نمی‌گردند انرژی کمتری از دست می‌دهند. برای گونه‌های دیگر، حد بالای اندازه با پستانداران روی زمین تقریباً یکی است.
پین از طریق مقایسه‌ی تکامل پستانداران دریایی با نزدیک‌ترین اعضای خانواده‌شان روی خشکی توانسته است به این نتایج دست یابد. خوشبختانه موضوعات مطالعاتی زیادی در مورد فُک‌ها وجود دارد چون فُک‌ها به سگ‌ها نزدیکی زیادی دارند، همچنین در مورد گاوماهی که شبیه فیل است و وال‌ها که شبیه کرگدن‌ها هستند. جالب این است که هیچ یک از این گونه‌ها شباهتی با گونه‌ی دیگر ندارد اما همگی، هم‌خانواده‌هایی روی خشکی دارند.
